Olağan devre – 6. Pazar Günü – B

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

11/02/2024 – OLAĞAN DEVRE 6. Pazar Günü – B –

1.Okuma Lev. 13,1-2.45-46 Mezmur 31 2.Okuma 1Kor. 10,31 – 11,1 İncil Mar. 1,40-45

“Ne mutlu o kimseye ki, günahı bağışlanmıştır ve kusuru örtülmüştür!”. Bu sözler, okumalar arsındaki Mezmur’un sözleridir. Allah’ın Sözünün, “ne mutlu günahı olmayan insan” dememesi ne güzel: Bağışlanan insana, ne mutlu; denmektedir.

Rab, hepimizin günahkar olduğunu, Adem’in yolundan yürüdüğümüzü, bu yolun bizi Allah’a itaatsizliğe götüren gururla işaretlendiğini bilmektedir. Günahımız, Kuzu’nun kanıyla kaldırılınca ya da örtülünce biz mutlu olabiliriz.

Günahkarız ve maalesef günah yaşamımızda kötü sonuçlar doğurmaktadır. Günahın sonucu; kötülük, hastalık ve ölümdür. Kötülüğün her varlığı, günahın dünyaya girişinin ispatıdır. Hastalık da aynen öyledir: Hastalandığımızda elbette büyücüler gibi kabahatliyi aramaya çıkmayız. Bizler günahın şeytanın kıskançlığı yüzünden dünyaya girdiğini biliyoruz: Her kötülüğün, hastalığın dahil, tek kabahatlisi odur. Hastalar bizden daha günahkar değildirler, bu sebepten herhangi birini hastalığı için suçlamak, hatalıdır. Yapmamız gereken tek şey, dünyada günaha hiçbir yer vermemeye ve onu, İsa ile birlikte, yok etmeye çalışmaktır. 

Bir hasta ile karşılaştığımızda veya kendimiz hastalandığımızda İsa gibi yapalım: Bizde ve kardeşimizde imanı daha güçlü kılmaya çalışacağız. İman, yani sevgi ve güvenle Baba’ya yeniden yönelmek; insanı gerçek bir insan, kendisine yaklaşan herkes için bir armağan yapan o barış ve merhamet ile dolu kılmaktadır. Aynen iman sayesinde hastalık durumunu, kendimizi Allah’a sunma, sevgi ve kutsama sebebi olmaktadır. Yine iman; bedenin üyelerinin iyileşmesine yardım edebilen içsel bir durumdur.

İsa cüzamlı ile karşılaşınca onun için acıma hissediyor. Çünkü cüzamlı iyileşmesi için günahlarından arındırılması için O’na yalvarıyor. Kendisini insanlardan uzaklaştıran, birliği ve barışı yıkan, diyaloğu ve paylaşmayı engelleyen cüzam hastalığı, ancak ve ancak günahın mevcut olup korkunç meyvesinin insanın hayatını mahvetmekte olduğunun işaretidir. İsa, insanı günahtan arındırıyor, böylece insan yine fedakarlığını sunup tekrar Baba’nın evladı olduğu için kardeşlik içerisinde yaşayabiliyor.

Aziz Pavlus, yaşamımızın daima imanda olması için ve dünyadaki günahın etkilerinden iyileşmemiz için bize reçeteyi veriyor: Her ne yaparsanız, küçük şeyler de olsalar, yemek ve içmek gibi normal şeyler de olsalar, hepsini Allah’ın şanı için yapınız. Ne yapılırsa yapılsın, hiç kimsenin İsa’ya gitmesini, Baba’ya ulaşmasını, O’na güvenmesini engellemeyeceğiz. Tüm meşgalelerimizin, düşüncelerimizin ve eylemlerimizin amacı, başkalarını ve kendimizi İsa’ya yöneltmek olacaktır. 

Havari kendisini bize yaşam örneği olarak sunuyor ve bizler, ondan örnek alarak, aynen kardeşlerimiz için iman örneği olacağız. Günahlarına ve dünyadaki günahın yayılmasına sebep olduk, şimdi iyileşmeleri için çaba göstereceğiz. Her nefes alışımız Baba’ya şükran, her eylemimiz İsa’ya övgü, her karşılaşmamız Kutsal Ruh’un yeryüzünü değiştirmesi için imkan olacaktır!