Ay: Mart 2024

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

31/03/2024 – Paskalya Bayramı – B

1.Ok. Hav 10,34. 37-43 Mez 117 2.Ok. Kol 3,1-4 (1Kor 5,6-8) İncil Yh 20,1-9 (Lk 24,13-35)

Bizim için acı çekmiş, bizim için dirilmiş Rab’bimiz İsa senin yüreğinde daima kalsın ve O’nun varlığı bol bol sevginin meyvelerini doğurabilsin!

Bayramımız kutlu olsun!

Petrus pagan Kornelyus’un evinde ettiği ilk tanıklığı bize anlatıyor: O dirilmiş İsa’yı görmekle kalmadı, O’nunla yedi, içti. Havarinin vardığı sonuç gerçekten çok önemli: “O, Allah tarafından dirilerin ve ölülerin Yargıcı olarak atanmış olduğunu halka duyurmamızı ve buna tanıklık etmemizi buyurdu: Bütün peygamberler onunla ilgili tanıklıkta bulunuyorlar. Şöyle ki, ona iman eden herkes onun adıyla günahlarının bağışlanmasına kavuşsun”. Rab İsa bizim için, kurtuluşumuz için dirildi; günahlarımızın artık bizleri Allah’ın önünde suçlu duruma düşürmemesi ve Baba’dan uzaklaştırmamaları için dirildi. 

Aziz Pavlus da bizleri İsa’ya iman etmeye çağırmaktadır ve şöyle demektedir: “Gökteki değerlerin ardından gidin. Mesih orada, Allah’ın sağında oturuyor”. Hemen hemen her şeyin bizleri üzgün kıldığı bu dünyanın dışına bakmak güzeldir ve sevinç kaynağıdır, fakat özellikle göksel şeyleri arzulamak bizleri maddi şeylere bağlayan egoist dürtülerden hür kılmaktadır. 

İsa’yı gözümüzün önünde tutalım, O yeryüzündeki koşumuzu tamamlayacağımızda, Baba’nın bizleri de beklediği yerdedir. İsa’ya bakalım: Acılarının işaretlerini taşısa da, bizlere saf ve ruhani bir sevinç göstermektedir ve bunu bizlerle paylaşmaktadır. Bizler bu dünyada acı çekmeye devam etmekteyiz, O’nun öğretilerine uymak ve O’nunla dostluğu yaşamak için de zorluklardan geçip acı çekiyoruz, ama bugün haçımızı boşuna taşımadığımızın güvencesi yenilenmektedir. 

Haçlarımız Mecdelli Meryem’in acısı gibidir. O, acısına teselli ve çare olamayacağını düşünmektedir. İnsanların kötülüğünün bizlerin her çeşit iyiliğimizi ve Allah’ın her projesini de yeneceğinden emindir. Petrus ve diğer öğrenci, mezara doğru koşarlarken şüpheye ve hayrete cevap ve çözüm bulamamakla beraber Meryem’in ağlamasını paylaşmıyorlar. Onlar için yeni bir yaşam başlamaktadır, çünkü içlerinde yavaşça iman tomurcuğu yeşermeye başlamaktadır.

Paskalya daima bir başlangıçtır! Ölülerden dirilen İsa, ölümün korku ve acısına, bunun için yararsızlığa da boyun eğiyor gibi gözüken bu yaşamımızın ötesinde yaşamaktadır. Aynı zamanda O burada, yanımızda, bizimle değişik bir şekilde beraberdir, çürümeye ve bozulmaya artık tabi olmadığından bizlerden de umutsuzluğu ve boşluk hissini kaldırmaktadır. O’nun dirilişinin sayesinde umudumuz, sevincimiz ve güvenimiz canlanır, çünkü artık hayatımızın yeni olasılıklarından eminiz: Allah’ın Kendisi bunları yüreğinde korumaktadır.

Bugünkü bayram insanların yeryüzünde kutlayabilecekleri ilk, en büyük ve en sevinçli bayramdır. Bu bayram yüreğe bayramla geçmeyen öyle bir sınırsız sevinç koyar ki insanlar, yaşadıkları ortamlara ve ailelerine sevinç kaynağı ve sevgi araçları olmaya devam ederler. 

Halleluya ilahisi tüm yıl bizimle birlikte olacak, bizlere Allah tarafından çok sevildiğimizi hatırlatacak ve yaşamımızın O’nun gözlerinde ebedi bir değere sahip olduğunu anımsatacaktır. O bunun için ölümü yendi ve bizlere sonsuz sevgisini tanıyan yeni yaşam verdi. Halleluya!

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

24/03/2024 – MESİH İSA’NIN YERUŞALEM’E GİRİŞ BAYRAMI – B

Giriş: Mk. 11,1-10; 1ª Okuma Yeş. 50,4-7 Mezmur 21; 2.Okuma Fil. 2,6-11; İncil Mk. 14,1 – 15,47

Bugünkü Ayine özel bir dua anı ile başlıyoruz: Ellerimizde zeytin ve palmiye dalları ile halk topluluğu ve öğrencilerin İsa’yı, Davut’un soyundan gelen İsrail halkının Kralı gibi karşıladığı olayı okuyoruz. Onlar yolculuğun sonunda Yeruşalem şehrine vardılar.

Bu, hacılar için özellikle sevinçli bir olay olmalıydı: Onlar yorucu ve uzun yolculuğun sonuna varmışlardı ve onları şehrin kapısına ve mabede götürecek son yokuşu Mezmurlar eşliğinde çıkmaya hazırlanıyorlardı. 

İsa, bu yürüyüşün son kısmını kendi hazırladı, böylece kalabalığın ve öğrencilerin önceden yapmayı düşündüklerini anlayarak yapmalarını sağladı. 

Onlar O’nu kral ilan etmek istiyorlardı, O da krallığının neyden ibaret olduğunu açıklamak istedi. O, evet kraldır, ama onların düşündüğü gibi, baskı ederek kendini saydırmak ve hükümranlığını zorla gerçekleştirmek istemiyor. O, peygamberlerin önceden bildirdikleri gibi uysal, alçakgönüllü, herkese hizmet etmek isteyen ve dolayısıyla herkesin, bir kişi tarafından değil de, Allah tarafından sevildiklerini anlamaları için, yaşamını vermeye hazırdır! 

Gerçek kralın tek düşmanı, insanlar, hatta gücü ve otoriteyi ellerinde tutanlar değildir, Şeytan’dır: Bu düşmanın alçakgönüllülüğe tahammülü yoktur ve alçakgönüllülük tarafından yenilgiye uğratılır. Ve işte İsa, kendisine bir sıpa getirtir. Şimdiye kadar üzerine kimse binmedi: Kral için öyle gerekiyordu, çünkü krala sadece yeni şeyler verilir. Fakat İsa, uysal bir hayvan olan bir eşek sıpası istiyor. Bu hayvan savaş için kullanılmıyor, sadece hizmete yarıyor. Böylece İsa yanlış beklentileri düzelten açık bir mesaj veriyor. 

Yollara serilen kaftanlar ve dallar, galip kralı karşılamanın tipik işaretiydi. Aynı zamanda herkesin söylediği ilahi, bizlerin, insandan gelen kuvvete değil de, sadece Rab’bin elinden gelene güvendiğimizi söyleyen bir Mezmur’dur: Rab yeryüzünün büyükleri tarafından reddedilen taşı büyük eylemler gerçekleştirmek için kullanmayı bilir. 

İsa işte böyle şehre girer, aynen yüreğimize de girer ve bizleri Yeşaya’nın peygamberliğini, Aziz Pavlus’un düşüncelerini ve İsa’nın ıstırapları ve ölümünü anlatan İncil’i dinlemeye hazırlar.

Yeşaya Allah’ın Hizmetkarının dayanması gerekecek olan acılardan bahsetmektedir. Aziz Pavlus da Mesih İsa’nın Allah olmasına rağmen sabrettiği alçaltmalardan bahsetmektedir. O güçlü bir Allah olmak istemedi, tersine sevgi dolu bir Allah, kendini feda edecek ve ölecek kadar seven ve itaat eden bir Allah olmak istedi. İşte bu sebepten şimdi bizler O’nu yüceltiyoruz, seviyoruz ve O’nun ardından gitmek istiyoruz. 

Uzun İncil bölümü Rab’bin yeryüzündeki son saatlerini anlatmaktadır. Böylece kurduğu Efkaristiya gizemine, ele verilişini, ölüme mahkum edilişini ve sessizlik içerisinde çektiği bütün acıları gizemine tapmaya yönlendiriliyoruz. 

İsa’nın ölümü anında haça germeye görevlendirilmiş askerlerin başında bulunan putperest yüzbaşı şaşırtıcı bir şekilde imana varıp bunu açıkça ilan ediyor: “Gerçekten bu adam Allah’ın Oğlu idi”. Bu iman bildirisine bizler de katılmak istiyoruz. 

Onun Allah’ın Oğlu olduğuna inanarak O’nu seviyoruz, yaşamımızı O’na veriyoruz ve tüm kutsal hafta boyunca imanımızı özel bir şekilde kutlamaya niyetleniyoruz. Dua edeceğiz, günahlarımızı itiraf ederek yeni tövbe adımları atacağız, kardeşlerimizle daha yakın olacağız ve birlikte, sevinçle Allah’ımız ve Kurtarıcımızın dirilişini kutlayacağız.

Her şeye kadir ve ebedi Allah, insanlara insan olmuş ve haçta ölecek kadar alçaltılmış, biricik Oğlun Kurtarıcı Mesih’i örnek olarak verdin; daima ıstıraplarının öğretisini gözlerimizin önünde bulundurmamızı ve böylece dirilişinin şanına katılmamızı sağla!

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

17/03/2024 – PASKALYA’YA HAZIRLIK DEVRESİ – 5. Pazar Günü – B –

1.Okuma Yer. 31,31-34 Mezmur 50 2.Okuma İbr. 5,7-9 İncil Yh. 12,20-23 

Artık dirilmiş İsa ile birleşerek Vaftizimizin lütfunu tekrar yaşayacağımız Paskalya bayramına yaklaştık. Allah’ın Sözü bu olayın ciddiyetinin bilincinde olmamızı sağlıyor. Gerçekten vaftiz sayesinde İsa’nın kutsallığına, ilahiliğine katılmış oluyoruz, dolayısıyla da bu O’nun haç yoluna katılmak anlamına da gelir.

Nitekim Allah’la Yeni Antlaşma, ebediyen sürecek, insanların günahları veya sadakatsizlikleri onu yıkamayacak o antlaşma, O’nun kanı ile kurulmuş olmaktadır. Yeremya bu antlaşmayı, bizlerin Allah’ın niyetlerine katılmamız olarak açıklamaktadır: Onun kanunları bizlere dışarıdan verilmeyecektir, içimizde var olacaklardır, çünkü bizler O’nun Kutsal Ruh’unu alacağız. O’na yakınlığımızın meyvesi günahlarımızın af olması olacaktır.

Günahlarımız İsa’nın duasının ve acılarının sebebidir. O; günahlarımız yüzünden öldü. Bu; günahların İsa’nın ölümüne sebep olduğu, fakat aynı zamanda da İsa’nın günahların ölümcül etkilerinden kurtulmamız için ölümü kabul ettiği de demektir. O’nun ölümü sayesinde İsa, O’na itaat eden, yani Allah’a ve insanlara sevgisini paylaşan herkes için “ebedi kurtuluş sebebi oldu”. Günümüzde dünyamızda yayılan düşünce tarzında, günah görmezlikten gelinir. Dolayısıyla da İsa’nın yaşamının ve ölümünün değeri bilinmez; O, birkaç öğreti ve örnek verebilen sadece iyi ve büyük bir insan gibi görülür. 

Bugünkü Sözü dinlerken kurtuluşa ihtiyacı olan yaşamımıza son derece ciddiyetle bakmaya çağrılmaktayız. İsa ölmemiş ve dirilmemiş olsa kendi halimize, düşmanımıza karşı güçsüz kendi kapasitelerimize bırakılmış olurduk. İsa, düşmanımızın silahı olan ölüme ‘girerek’ düşmanımızı yendi, çünkü ölümün alanını ve zamanını kendi yaşamı, kendi ışığı, kendi sevgisiyle doldurdu.

İsa için ölmek; şana bürünmek oldu, yani herkese O’nda Allah’ın sevgisinin gücü ve büyüklüğünün etkisini göstermek için fırsat oldu. Haçta yükseltildiğinde İsa, bütün insanların, İbrani ya da pagan olsun, tüm insanların bakışlarını kendine çekti: O an, onların kurtuluşunun en temel anıdır. Bu sebepten İsa, Greklerin, yani paganların O’nunla karşılaşmak ve görmek isteme olayına, peygamberlik işareti olarak, çok önem vermektedir. Paganların bu arayışı O’nun dünyada yaşadığı hayatı Baba’ya teslim etmek üzere tahtı, haça çıkma anının yaklaştığının işaretidir. 

Bu şekilde İsa, en büyük sevgi eylemini gerçekleştirmektedir: O’nun bu sunuşu gerçekleştirdiği yer, şanının yeridir, krallığının tahtıdır. İsa bunun tamamen bilincindedir, bu sebepten bir taraftan ruhunda sıkıntı çekmektedir ve Baba’sından bu saati yaşamama isteği denenmesini yaşamaktadır, diğer taraftan bunun, yollandığı misyonu gerçekleştirmek için, yani “bu dünyanın hükümdarı” olan Şeytan’ı yenmek için, kat etmesi gereken yol olduğunu bilmektedir. Bu sebepten Baba’dan kararlılıkla, Kendisini sunması vasıtasıyla adını yüceltmesini istemektedir.

Baba, göklerden gelen bir sesle İsa’nın Kendisini sunuşunun kabul olduğundan O’nu emin kılmaktadır. İsa’nın bu sevgi eylemine öğrencileri, O’nu izleyip O’na hizmet etmek isteyenler de katılmaktadırlar. Vaftizimizi yaşayarak kendimizi sunmak için İsa’yla birleşiriz, aynen Baba’nın ebedi ödülünü, sonsuz hayat ve sevinci tatmakta da O’nunla birlikte olacağız!

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

03/03/2024 – PASKALYA’YA HAZIRLIK DEVRESİ – 3. Pazar Günü – B

1.Okuma Çık 20,1-17 Mezmur 18 2.Okuma 1 Kor 1,22-25 İncil Yh 2,13-25 

Aziz Pavlus’un mektuplarını yazdığı dönemde İbrani dünyası ile diğer milletler arasında derin bir bölünme vardır. Bu bölünme Allah’ı değişik şekilde tanımadan meydana geliyordu. İbraniler tek bir Allah’ın var olduğundan emin olup, O’na iman ediyorlardı, diğerleri ise emin olmamalarından dolayı, tanımadıkları bir çok ilahlardan korkuyorlardı.

İbraniler, Mısır’dan çıkışlarından beri atalarının yanlarında koruyucu olan bir Allah’ı tecrübe ettiler: Kendini atalarının müttefiki yaptığı bu Allah’ın her şeye kadir olmasından övünüp O’nun olağan üstü şeylerle ve mucizelerle Kendisini hala göstermesinden emin oluyorlardı.

Diğerleri, yani putperestler ise sadece, değişik ilahlarla kişiselleştirdikleri kendi fikirlerine ve duygularına yer veren kendi akıl yürütmelerinden emin idiler.

Bu sebepten birinciler kendi Allah’larından mucizeler bekliyorlardı, diğerleri ise kendi fikirlerine uyarladıkları felsefi düşüncelerle kendilerini avutuyorlardı.

Aziz Pavlus daha önceleri İbrani veya putperest olmuş olan ve şimdi birbirlerinin yanlarında yaşayan Hristiyanlara şöyle diyor: “Bizler çarmıha gerilmiş olan Mesih’i ilan ediyoruz”. Kör, akılsız, düşünmeye kabiliyetsiz veya günahkar olarak gözükmemiz önemli değildir. Allah’ın hikmeti insanların yüreklerinde yer açacaktır: Gerçekten Allah İsa’nın haçtayken yaşadığı sevgiyle büyüklüğünü ve şanını bize gösterip bizleri bağışladı.

İsa Yeruşalim tapınağına girdiğinde de haçı düşünüyordu. İnsanların arasındaki Allah’ın mevcudiyetinin yeri ve O’nunla buluşma yeri olan gerçek tapınağın Kendisi olduğunu biliyordu: Tapınak olarak kullanılan yerin ticaret ve kar amaçlı kullanılmasına üzülüyordu. Tapınak, yürekleri zenginlik ve paraya bağlılıktan kurtaran tapınma duası ile Kendisinin gelişine hazırlayan işaret olmalıydı. Tersine tam da zenginliğe ve paraya belirgin bağlılığın olduğu yere dönüştürülmüştü. İsa’nın kızgınlığını çok iyi anlıyoruz ve ona katılıyoruz. Aynı kızgınlığı, paraya bağlı olduğumuzun farkına vardığımızda da hissetmemiz gerekir. Bizler Allah’a benzer, hatta evlatları olmak için yaratıldık, ama O’nun öğretilerine itaatsizlik yaparak yaşamımızı sakatlıyoruz. Kendimizi Allah’ın evladı olarak sayıyoruz, ama eğer biri davranış, konuşma ve düşünme tarzımızdan dolayı Baba’yı tanımak isteseydi, Baba’yı bir patron veya bir spekülatör gibi hayal etmeye mecbur olacaktı.

İlk okuma bize Allah’ın on tavsiyesini veya emirlerini hatırlatmaktadır: On emir! Onlara itaat edersek kişisel, ailevi ve sosyal yaşamımız, bizi Baba’dan ve insanlardan uzaklaştıran sapmalardan korunacaktır.

Allah’ın bize emrettiğine, daha iyisi O’nun tavsiye ettiğine göre yaşasak ne kadar çok acılar önlenebilirdi! O; iyiliğimiz için, sosyal çevremizin dengesini bozan sıkıntıları önlemek için On Söz’ünü vermektedir. altıncı emrine, yani “Zina etme” kuralına uyulsaydı kaç sıkıntı önlenebileceğini bir düşünelim: Kaç evlat ebeveynlerinin karşılıklı sevgisi ve güvenli mevcudiyetine sahip olacaktı, kaç aile hala birlik içinde olacaktı, kaç kişi, kendi eşinin birkaç kusuruna sabretmesine rağmen, huzurlu olacaktı, kaç çocuk ve genç, ebeveynlerini ayrılık ya da anlaşmazlık içinde görmeden sevinçli olacaktı! 

“Hırsızlık yapma” emrine itaat edilseydi, hepimiz daha mutlu yaşayacaktık, her yere kilit takmayacak, her şeyi, hatta yüreğimizi saklama ihtiyacını hissetmeyecektik!

Haça gerilmiş Mesih’i müjdeleyelim! Nasıl? İsa’nın haçının yükünü taşımaya olan çağrısını kabul ederek, çünkü o yük bugün işlediğimiz günahlardan da gelir!